lunes, marzo 12, 2012

Ta bat-batean...Hego Amerika

Horrela hasi zen istorio hau Bilboko aireportuan. Akatsa, gaizki ulertua, ezbeharra. Egia da horrek ekarri gintuela hona. Pozten naiz. Inprobizazioa izan da gure ardatza.

5.000 km. baino gehiago izan dira bizikletaren gainean. Ordu asko. Pentsamendu gehiago. Gezurretan arituko nintzateke gure ipurdiek eta bestelako gorputz atalek ez dutela horren ondorioak igertzen esango banu. Zorioneko ondorioak ordea.

Bestelako bidaiak eskeintzen dituzte agentzia batzuek. Geuk geurea egin dugu. Ez beste inorena. Errepikaezina. Hemengo jendearekin egon gara. Benetan herrialde hauek ezagutu ditugu. Benetan euren elkartasunez blai bueltatuko gara. Benetako esperientzia. Apaltasunez. Jakinda nondik gatozen eta nora goazen. Jakinda zein den geure aportazioaren balioa. Xumea. Baina geurea.

Topikoak lurperatuz, argentinoak majoak direla konturatu gara, nahiz eta mate puta hori gora eta behera daramaten. Peru berdearen argazki tipikoa aldatu eta bertako basamortua ere ezagutu dugu...

Askotan azaldu behar izan dugu zergatik. Zergatik ari ginen hau egiten. Guk argi genuen. Baina ez da erreza izan. Kirola, abentura, kultura, bidaia, esperientzia bezalako hitzak erabili ditugu. Zorioneko pertsonak ginela bagenekien nahiz eta galdetzen zutenek gixajoak besterik ez ikusi...

Txirrindulari profesionalak ote ginen galdetu digute batzuek. Nor eta guri. Multikirolaren defendatzaile amorratuenak. Oraingo honetan bizikleta izan da. Hurrengoan, nork daki. Besteek ea hau egiten dirua irabazten genuen. Ordainezina...

Ordainezina ere Pablok egin duen lana. Ez bakarrik blogarekin, argazkilari lana... Izugarrizkoa txo! Sukaldean ere fin-fin...

Gauza hauek bukatzen direnean pentsamendu eta sentimendu asko edukitzen dira. Baina askotan esan dudan moduan, istorioak zentzua har dezan, bukaera beharrezkoa da.

Mila esker hor egon zareten guztioi. Oso atsegina izan da zuek sentitzea eta irakurtzea. Lanpostutik, etxetik edota kontsulta ordutik. Besarkada beroa. Bizitza "normala" esperoan dugu. ai ai ai. Zorionez buelta ondo prestatu dut hain gogorra ez izateko...Izan untsa.

ABENTURA POLITA !!!!!!!!!!!!!!!!

Hasta pronto América!!!!!!!!!!!

Hemos vivido una bonita e intensa aventura en la que hemos hecho un hueco importante al deporte, simplemente porque nos llena casi sea cual sea y los que nos conoceis sabéis que por ahí nos llega también una gran satisfacción.

Más que la emoción de los momentos que queríamos vivir ha sido lo emocionante de los momentos que hemos vivido sin querer, que a mi me han hecho llorar varias veces cada uno, una al vivirlos y luego ya al revivirlos mientras pedaleaba y pedaleaba por ahí........

Así han sido muchas veces las que nos hemos sentido grandes, desde que alcanzamos El Infiernillo por la Argentina, subimos la rampa al cielo en El Abra de Málaga o logramos ciclar La Puna de Cusco a Nazca,,,,,, pero sobre todo nos hemos sentido inmensamente pequeños con lo recibido de las manos más humildes, inmersos en la nieve del Paso de Jama de La argentina a Chile, adentrándonos en las arenas del desierto peruano o bajo las frías lluvias que nos hemos comido por los 4 miles de la cordillera andina. Y todo esto esto como decimos nosotros solo por gusto, por mucho gusto!!!

También nos hemos aguantado y yo diría más que eso si pienso que no es fácil encontrar quien lo haga acompañándome a vivir estas aventurillas, es algo que yo intento tener presente y cada día agradezco la fortuna que tengo de haber encontrado la "agencia" en la que mejores rutas y hoteles se pueden disfrutar allá donde vayas..........

Como ya dije ayer ahora toca un poquin de pena y mucha alegría por lo vivido, y tampoco puede uno distraerse mucho porque mi mente sigue maquinando y no quiero perderme en la próxima esquina que improvise........

No doy más la chapa merengue y solo digo que de verdad mil gracias por los ánimos y por los comentarios que nos habéis dejado que para mi hemos sido un pelotón ciclista, pero pelotón pelotón!!!!, que ha sido muy intenso y hemos ido juntos por todas partes pedaleando, pinchando, mojándonos, secándonos, riéndonos,,,,,,,,,,y solo así ha ido todo sobre ruedas!!!!!!!!!!
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡MILA ESKER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Y al contrario de lo que dice una canción que me ha puesto bastante el compa, "sí fue buena idea venir hasta aquí......"

domingo, marzo 11, 2012

Reserva Nacional de Paracas..... el Pacífico





Pues como dice aquí mi compa, el Mister Chuck Norris, esto es vida y no currar.
Hemos pasado dos días ciclando poquito por el duro desierto que protege la costa de Paracas, terminando de inutilizar las máquinas con una áspera arena.
Pero de playa en playa y pedaleo por que me toca, bañito aquí y bañito allá. Es verdad que sí hemos visto miles de aves y algún lobo marino pero ya muy quieto, varado y posando para la eternidad en la arena.
Esa gratas jornadas durmiendo en la playa con gran luna llena me han servido para dar unas vueltas nocturnas, porque ya sabéis que si fuera posible yo no dormiría, ya habrá tiempo después de estos miles de vidas que tenemos!!!!!!!!!!!!!!!!!!

De estas fotos ya hemos salido, ciclado hasta Pisco y agarrado el butu al puro y muy bonito centro de Lima , todo más fácil y barato de lo que esperábamos, ahora alegría y pena..........y prometemos que mañana antes de salir de América vamos a decir hasta pronto como la ocasión lo merece en este blog!!!!!!!!!!!!!!!!!